Radim u jednoj bolnici, kao medicinar.
Bio sam u smjeni kad smo primili povrijeđene iz jedne teške saobraćajne nesreće.
U autu si bili 2 momka i djevojka ( braća i sestra ).
Sanirali smo povrede, momci su s malo lakšim povredama, ali djevojka se nije budila iz kome, 15 dana sam bio uz nju, brinuo se, jer su me njena braća zamolila.
Konačno, jedno jutro sam došao u smjenu, otišao kod nje, stanje isto, pričao sam joj da je braća i roditelji čekaju, da je život pred njom i otišao.
Kroz par minuta dolazi mi kolegica i kaže traži te djevojka iz 15 – ke.
Ulazim i…ljudi moji, ja ljepše oči nisam vidio u životu.
Otpustili su je iz bolnice i nakon nekog vremena odlučim da je potražim.
Prvo sam morao tražiti dopuštenje od oca i braće da izađemo. I tako počinje moja bajka…
Izvor: Ispovesti.com
(2930)
