“Postoji mogućnost da se krajem 2024. i početkom 2025. steknu uslovi za savršenu političku oluju, koja bi pogodovala izbijanju sukoba na Balkanu.”
Srbija se naoružala kao država, a radikalizirala, rusificiriala i militarizirala kao društvo. Srbija nije raskinula svoje duboke veze i saradnju sa Rusijom, niti će to ikada uraditi, te je u stanju iskoristiti povoljnu geopolitičku konstalaciju u kojoj bi Rusija bila u poziciji da podrži buduće pansrpske secesionističke pa i oružane avanture u regionu, kaže u intervjuu za Geopost Srđan Šušnica, pravnik, kulturolog i publicista iz Banja Luke.
Šušnica je vrsni poznavalac političkih i bezbjednosnih pitanja, naročito malignih spoljnih uticaja na region. Između ostalog, bavi se kulturološkim istraživanjima bosanskih i balkanskih tema, pisanjem i društvenim aktivizmom protiv kulture zaborava, istorijskog revizionizma, nacionalizma i fašizma.
Šušnica naglašava da Srbija u odnosu na susjede, pogotovo Kosovo, nastupa sa pozicije sile i konstantnog izazivanja kriza, a zatim se zapadnim akterima nudi kao tobož konstruktivni i miroljubivi posrednik i akter.
“To je pozicija ucjenjivača, a ne mirotvorca. Analitičari i akteri koji izjednačavaju politiku Beograda i Prištine, i izjednačavaju nacionalizme operisani su i od istorije i od politike, te ne žele da vide da su sve unutrašnje krize na Kosovu potekle iz Beograda.”
Beograd je, ukazuje, jednostavno kidnapovao živote kosovskih Srba, izolovao ih je od normalnosti sijujući među njima egzistencijalni strah, ratnu psihozu i osjećaj ugroženosti.
“Oni su vlasništvo političkog Beograda, on ih je učinio svojim političkim robovima, kao što je svojevremeno uradio sa Srbima iz Dalmacije, Slavonije, Banije, a danas još uvijek radi sa Srbima iz Bosne i Hercegovine.”
Beograd je u poslednjih 10 godina, ističe sagovornik Geoposta, razvio snažan ucjenjivački kapacitet prema Zapadu.
“Ojačao je rusko sigurnosno, propagandno i ekonomsko prisustvo u Srbiji i Republici Srpskoj, te podržava proruski režim Milorada Dodika u njegovim anti-ustavnim, secesionističkim i paradržavnim djelovanjima.”
Svima je, tvrdi Šušnica, na Zapadu jasno ali niko neće naglas da izgovori da Beograd u briselskom procesu ne nastupa u dobroj vjeri.
Na pitanja zašto je to tako ogovara da “Beograd nikada nije bio spreman, niti je sada spreman, niti će ikada biti spreman prihvatiti Kosovo kao nezavisnu državu. Srbija ne želi suštinsku normalizaciju, već nastoji da unutar briselskog procesa, kada ga već ne može izbjeći, dobije efektne poluge uticaja na unutrašnju i vanjsku politiku Kosova, tačnije alate za nastavak svog malignog i destabilizacijskog uticaja na untrašnje političke prilike te države”.
To što Beograd potajno priželjkuje, dok patetično glumi fer pregovarača, jeste novu Republiku Srpsku i novi mehanizam kontrole nad Kosovom, ali i novi ucjenjivački mehanizam prema Zapadu, kaže Šušnica.
Srbija je, tvrdi, uspjela da se naoruža toliko da bude nedodirljiva za NATO, tačnije nabavkom kineskih i ruskih protivvazdušnih sistema Beograd je podigao prag tolerancije na prijetnju silom koja bi eventualno dolazila sa Zapada kao sredstvo odvraćanja i pritiska.
“Zapadna alijansa je svjesna da Srbija i pansrpski nacionalizam imaju kapacitet, resurse, fanatizam i volju da demonstriraju silu pa i zapale manji ili veći oružani sukob na Balkanu ako se procijeni da je to u interesu ili se osjeti da je trenutak sad ili nikad”, navodi Šušnica dodajući da bi Rusija, uz pomoć radikalizirane Srbije i Republike Srpske, zaista mogla lako zapaliti novi front u Evropi:
“Postoji mogućnost da se krajem 2024. i početkom 2025. steknu uslovi za savršenu političku oluju, koja bi pogodovala izbijanju sukoba na Balkanu.”
Integralni intervju možete pročitati na OVOM LINKU.
(SB)
(402)
